نور اهلبیت *علیهم السلام

از رسول خدا(ص) روایت شده است: چون اهل بهشت وارد بهشت و اهل دوزخ وارد دوزخ شوند،

کسی صدا می زند: ای اهل بهشت!

سپس بانگ دیگری می زند: ای اهل آتش!

پس هر دو گروه به صاحب صدا توجه می کنند.

آن گاه مرگ را به صورت گوسفندی سیاه و سفید می آورند.

آن صدازننده می گوید: آیا مرگ را می شناسید؟

می گویند: این است، این است و همه او را می شناسند.

پس آن شخص، آن گوسفند را سر می برد و بهشتیان را صدا می زند که دیگر مرگی ندارید و جاودانه در بهشت خواهید بود و دوزخیان را نیز صدا می زند که دیگر مرگی ندارید و در آتش جاودانه خواهید ماند.

از امام باقر(ع) و امام صادق(ع) روایت شده است:

بهشتیان آن قدر خوشحال می شوند که اگر در آن روز مرگی برای کسی بود، بی شک از خوشحالی می مردند

و دوزخیان آن قدر دچار حسرت می شوند که اگر در آن روز مرگی بود، بی شک می مردند.

المیزان، جلد14، ص 54

قبل از مرگِ مرگ باید به فکر بود.

اگر روزی که مرگ را می کشند فرا رسد، ما از فرط خوشحالی نمی میریم یا از زیادی اندوه و حسرت؟

کلمات کلیدی : مرگ بهشت جهنم امام نقی (ع) امام هادی